Cover, czyli gdy uczeń przerasta mistrza albo mistrz spuszcza lanie uczniowi vol.2

Poniżej moja propozycja. Cover, choć zapewne nie przerośnie pierwowzoru, to wydaje się ciekawą interpretacją. I do tego rodzimą:

Ten końcowy riff w La Isla Bonita WF chodził mi po głowie i w końcu mnie olśniło. Przecież to klasyk! Roots Bloody Roots Sepultury. Co wygrałem?

Oto kolejny świetny przykład wykorzystania riffu Sepultury w coverze zgoła innego utworu. Czy ktoś zgadnie czyj kawałek śpiewa Titus i spółka?

Oj chyba czas skończyć mój obszerny artykuł!

Widywałem obszerniejsze ;)

Bardzo fajny cover Hurt. Szkoda tylko, że wysoka partia wokalu, która podnosi napięcie, trwa tylko jedną frazę. Tak czy siak ja na zawsze pozostaję zakochana w oryginale:

A przy okazji Britney:

I trochę bardziej radosna wersja :>

Jeszcze raz:

http://www.youtube.com/v/AvJKVKglIRs

http://www.youtube.com/v/ETh0Kfxk2BY

http://www.youtube.com/v/2kysm0JnWJ8

Tak wiem, mówię o coverze, który wrzuciłeś w notce. ;)

Odświeżam temat, bo zachwycił mnie dziś cover (chyba można go tak nazwać?) "Ballady o Janku Wiśniewskim" w wykonaniu Kazika Staszewskiego. Autorem jej słów jest Krzysztof Dowgiałło, a muzyki Mieczysław Cholewa

Teledysk robi mocne wrażenie i świetnie promuje (bo takie ma zadanie) film "Czarny Czwartek" opowiadający o wydarzeniach grudniowych roku 1970 na Wybrzeżu. Film wkrótce w kinach - ja się wybiorę:

Dla porównania słynne wykonanie "Ballady..." przez Krystynę Jandę, Jacka Kaczmarskiego, Przemysława Gintrowskiego i Zbigniewa Łapińskiego. Z filmu "Człowiek z żelaza":

Świetny pomysł z tą Balladą i teledyskami obu jej wykonań,robią wrażenie, jak słusznie zauważyłeś Panie RedNacz.
Wczoraj oglądałem i słuchałem Kazika Staszewskiego w telewizji i Jego śpiew oraz migawki z filmu zrobiły na mnie piorunujące wrażenie.
Pamiętam jak dziś, jak jako młody podoficer służby czynnej, na zasypanej śniegiem Strażnicy WOP w maleńkiej miejscowości w powiecie wałbrzyskim spędzono Nas do świetlicy.Z wypiekami na twarzy oglądaliśmy w Dzienniku Telewizyjnym(czaro-białe,pierwsze migawki i informacja o strajkach i płonących Komitetach w dniu 14 grudnia, informacje te podane zostały chyba z dwudniowym opóźnieniem a więc było to 16 albo nawet 17 grudnia) krótkie relacje z wydarzeń w Gdańsku. Nie były mowy o krwawych walkach na ulicach i wojsku strzelającym do robotniczych bezbronnych przecież manifestacji ale że "elementy awanturnicze i chuligańskie,nie mające nic wspólnego z klasą robotniczą,zdemolowały i podpaliły kilka budynków".
Tak,to jest ta Nasza tragiczna i nigdy nie rozliczona historia.
Ja również, na pewno wybiorę się na film "Czarny Czwartek".
Pozdrawiam Cię RedNacz,świetna robota,do miłego..

Grudzień 70 roku pamiętam doskomale jako 10-letni chłopak z wieczornych i nocnych nasłuchów ojca, zbuntowanego "pezetperowca", który przesiadywał wiele godzin przy wielkim pudle austriackiego odbiornika "Beethoven". Świetnie odbierał Radio "Wolna Europa", prawie bez zakłóceń.

Film "Człowiek z marmuru" z przejmującą, wyciskającą łzy "Piosenka o Janku Wiśniewskim" pamiętam z kina "Zorza". Pełna sala. Ludzie długo nie wychodzili z kina. Słuchali jej jak hymnu.

Śpiewaliśmy ją w grudniu na strajku w listopadzie i grudniu 1981 roku. Potem po zniesieniu stanu wojennego w 1983 roku brałem udział we Wrocławiu w największej ulicznej manifestacji w Polsce w rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych. Szliśmy od Świdnickiej, WZ-tką w kierunku Placu Grunwaldzkiego. Było nas 80 tys. Szedłem prawie w pierwszym szeregu, tuż za harcownikami z kamieniami w dłoniach - wprost na suki na Moście Grunwaldzkim. Potem po latach dowiedziełem się, że na moście oprócz ZOMO czekali na nas młodzi podchorążowie ze "Zmechu". Mówił mi o tym po latach kolega. On na moście w zielonym mundurze i z kałasznikowem - ja z kamieniami z torowiska w dłoniach.

Choć Janda nie umie śpiewać, wolę jednak oryginał.

Pomyliłem się. Tekst „Ballady o Janku Wiśniewskim” towarzyszył ostatnim scenom i napisom  kontynuacji filmu „Człowiek z marmuru” , czyli jednak „Człowiekowi z żelaza” Andrzeja Wajdy. Wielokrotne słuchanie dwóch wersji tej ballady miejskiej pozwoliło mi wyłapać różnice. Ballada filmowa Jandy jest ocenzurowana – jak zresztą wiele fragmentów filmu. Przed wprowadzeniem stanu wojennego działała w najlepsze partyjno-państwowa cenzura, która po dwóch partyjno-ubeckich kolaudacjach filmu wprowadziła mnóstwo zmian w wersji rozpowszechnianej w kinach polskich, bo do  Cannes  pojechała mniej okrojona wersja.

W wersji Jandy nie ma piątej zwrotki „Ballady o Janku Wiśniewskim”, którą śpiewa Kazik:

Krwawy Kociołek, to kat Trójmiasta
Przez niego giną starcy, niewiasty
Poczekaj draniu, my cię dostaniem
Janek Wiśniewski padł

Ingerencja cenzury wymusiła także inne zmiany :  w czwartej zwrotce do robotników strzela nie partia, jak w oryginale, ale władza. Znikają także „słupscy bandyci’, czyli późniejsi  zomowcy z Zachodniego Wybrzeża. Nad stocznią  powiewa „sztandar” nie „z czarną kokardą”, ale „czerwona kokardą”.

Powoli tracę jakoś sympatię do oryginału. Na początku 2011 r. koniecznie trzeba wybrać się na film "Wielki Czwartek" Antoniego Krauzego. Teledysk i piosenka Kazika reklamują już film o krwawym grudniu 1970 roku. 40 lat potrzebowaliśmy, aby pokazać społeczeństwu w wersji popularnej nieskłamaną historię.

Dzięki entedy za ciekawego posta i interesujące uwagi o ingerencjach cenzury w tekst "Ballady o Janku Wiśniewskim" oraz filmie "Człowiek z żelaza".
Na pewno będę oglądał film i słuchał tej ballady miejskiej w wykonaniu i Jandy i Kazika z większym zrozumieniem, w szczególności dotyczy to nowego filmu,no właśnie jaki jest jego poprawny tytuł,czy taki jak Ty piszesz entedy "Wielki Czwartek",czy jak podaje RedNacz i TV "Czarny Czwartek"?

Starzeję się. RedNacz ma rację. Czarny Czwartek Antoniego Krauzego.

Może jeszcze link do piosenki wykonaniu pierwotnie oryginalnym, a trochę ostatnio pomijanym. Śpiewa sam autor muzyki Mieczysław Cholewa. Ta wersja była przed 1981 rokiem spopularyzowana na spotkaniach działaczy opozycji i krążyła po Polsce w podziemnym obiegu na taśmach:

Wykonanie Mieczysława Cholewy i również cyniczna parodia piosenki z filmu "Psy":

W "Balladzie o Janku Wiśniewskim" odbija się cała historia ostatniego naszego 40-lecia. Autor muzyki Mieczysław Cholewa okazał się agentem SB. Tym który publicznie się przyznał sie do współpracy i przepraszał Bogdana Borusewicza:

Bardzo ciekawa jest lektura Informacji Wydziału Kultury KC PZPR na temat cenzury w filmie "Człowiek z żelaza", reżyserowanego przez Andrzeja Wajdę, z dnia 19 V 1981 roku

W "Balladzie o Janku Wiśniewskim" znajdujemy i refleks historii naszego miasta. W cynicznej parodii ballady bierze udział w filmie Psy Pasikowskiego namysłowianin - Tadeusz Szymków. Gra Jerzyka, oficera SB. Jest najwyższy wśród ubeków - 190 cm wzrostu. W filmowej parodii - drugi z lewej,  za Markiem Kondratem.

Wrocławskie  wydarzenia z 31 sierpnia 1982 r., które przywołałem w poście # 16, to największe w historii powojennej Wrocławia starcia ludności cywilnej z milicją i wojskiem. Wzięło w nich udział ok. 5,5 tys. funkcjonariuszy i żołnierzy i 80 tys. wrocławian. Tego samego dnia w Lubinie zginęło od kul milicji 3 manifestantów, a 8 zostało rannych wskutek ran postrzałowych. Milicja użyła przeciw protestujacym broni palnej również we Wrocławiu. Dla studenta II roku filogii polskiej i członka NZS-u było to jedno z najważniejszych przeżyć pokoleniowych. Byłem w tym samym miejscu i o tej samej porze (Plac Czerwony), kiedy duży zomowski star przejeżdżał inżyniera Jarosława Hyka. Zdjęcia te obiegły cały świat i były symbolem stanu wojennnego i bezwzgledności milicyjno-wojskowego reżimu, który zdusił sierpniową polska rewolucję. Szydzenie z tej tradycji, opluwanie jej  przez błazeńskich chłystków na forum Namyslowianie.pl jest dowodem,  jak szybko możemy stać się wobec swojej historii cynikami i ignorantami. Przypomnę więc:

Wrocław [31 sierpnia 1982 r.] – 4313 funkcjonariuszy ZOMO, NOMO, ROMO i innych jednostek milicji oraz 1200 żołnierzy WOP, 800 żołnierzy WSM i komandosów jest postawionych w stan pogotowia. Do pierwszej interwencji dochodzi o godz.14.15 na pl. Czerwonym, gdzie zostaje otoczona i zatrzymana grupa osób. Główny atak sił milicyjnych następuje 5 minut później. Używają petard, granatów łzawiących i armatek wodnych. ZOMO blokuje wszystkie sąsiednie ulice. Powstaje straszliwy ścisk. W tłum samochodami wjeżdżają milicjanci. Kilka osób jest potrąconych. Utworzona przez SW Agencja Fotograficzna Dementi filmuje m.in. ciężarówkę ZOMO, rozjeżdżającą demonstranta (jest nim Jarosław Hyk – członek SW, szczęśliwie nieposzkodowany w tym dramatycznie wyglądającym epizodzie). Zdjęcia te obiegną świat, stając się jedną z symbolicznych scen stanu wojennego. Powstają barykady, walki rozprzestrzeniają się na inne ulice śródmieścia, gdzie operuje kilka grup liczących od 1 tys. do 1,5 tys. osób. Funkcjonariusze atakowani są kamieniami i butelkami z benzyną. Przed godz. 17.00 centrum wydarzeń przenosi się w rejon ul. Mazowieckiej, gdzie gromadzi się ponad 10 tys. ludzi, śpiewających pieśni patriotyczne i religijne oraz skandujących antyrządowe hasła. Dopiero przybycie kolumny ZOMO z zachodniej części miasta pozwala milicji na podjęcie ataku. Pomimo silnego ostrzału gazowego nie udaje się całkowicie rozproszyć demonstrantów. Śródmieście pokryte jest siecią barykad, z których największa znajduje się na ul. Świerczewskiego oraz przy skrzyżowaniu ul. Świdnickiej i tzw. trasy W-Z. Tłum zgromadzony na al. Słowackiego rusza w kierunku pl. Powstańców Warszawy, gdzie mieści się otoczony kordonem milicji gmach Urzędu Wojewódzkiego. Dochodzi do starcia z milicją i żołnierzami stojącymi na moście Grunwaldzkim – spada na nich grad brukowców i butelek z benzyną, od których zapala się należący do WOP-u Gaz-69. Po zmierzchu do akcji wkraczają śmigłowce, które obok granatów gazowych zarzucają także flary oświetlające tereny walk. Wojewoda wrocławski wprowadza od 20.00 godzinę milicyjną i zawiesza międzymiastowe połączenia telefoniczne. Całkowitą kontrolę nad tym rejonem zomowcy i komandosi WP uzyskują ok. godz. 22.00. Utarczki między milicją i mniejszymi grupami demonstrantów trwają jeszcze po godz. 3.00 nad ranem. Od postrzałów rannych jest 7 osób, z których 27-letni Kazimierz Michalczyk umiera w szpitalu 2 IX. Obrażenia odnosi 56 milicjantów i żołnierzy, w tym 20 ciężkie. Łącznie w demonstracjach i walkach ulicznych bierze udział 50 tys. ludzi. Zatrzymanych zostaje 655 osób, z których 165 jest rannych. Ekipa Radia Solidarność Walcząca (pod kierunkiem Romualda Lazarowicza) przeprowadza jedyną w dziejach podziemnej radiofonii audycję „na żywo”, relacjonującą przebieg walk w mieście.

                                                                                                        [Encyklopedia Solidarności - Kalendarium (sierpień 1982)] - link

Gen. WP Grzegorz Korczyński: - Pierwszy strzał w górę, drugi pod nogi, trzeci na wprost.

Wicepremier Stanisław Kociołek: - Proszę wykonać. Z kontrewolucja się nie rozmawia. Do kontrrewolucji się strzela.

Z mądrymi błaznami można dyskutować, a w historii i polityce nawet trzeba. Z głupcami,  ignorantami i gangsterami - nie można?

Lubińskie i wrocławskie wydarzenia z 31 sierpnna 1982 roku były szokiem i punktem zwrotnym dla opozycji. Mimowolnie, jako młody członek Ruchu Wolnych Demokratów,  byłem w 1982 r. naocznym świadkiem tych zmian i tej traumy. Jeszcze tego samego dnia dyskutowałem rozgorączkowany z Adamem Pleśnarem, liderem wrocławskim RWD, który potępił solidarnościowe podziemie za wyprowadzenie społeczeństwa na ulice i szukanie politycznego rozwiązania w krwawych ulicznych walkach. Ten sam lider demokratycznej  opozycji wystąpił jako pierwszy w Polsce z ideą "Okrągłego Stołu". Wielokrotnie w listach do premiera, marszałka sejmu, przewodniczacego PRON będzie występował z tą ideą. Odzew znajdzie uMikołaja Kozakiewicza z PSL-u, przedstawiciela ZSL-u w obradach "Okrągłego Stołu" - marszalka sejmu kontraktowego z ramienia PSL. Oni są mało znanymi ojcami idei "Okragłego Stołu". Nie mnie oceniać, jaka była rola i skuteczność w tych obradach późniejszego prezydenta Lecha Wałęsy i podziemia Solidarności. U źródeł byly  jednak wydarzenia z 31 sierpnia 1982 r. i idea wolnego demokraty i ludowca. Ale kto o tym dzisiaj w Namysłowie wie, kto o tym pamięta?

Magiczny Psalm o Gwieździe z Kolędy Nocki w wykonaniu Krystyny Prońko i Teresy Haremzy z grudnia 1980r.:

Psalm o gwieździe z Gwiazdki w Teatrze Muzycznym w Gdyni z 2007 roku:

Aby mnie nie poprawiano i uzupełniano z przekąsem,  podaję: "Psalm o gwieździe" w Teatrze Muzycznym w Gdyni zaśpiewano podczas spektaklu-koncertu  "Gwiazdka w Muzycznym", który odbył się 13 grudnia 2009 r. - w 29 Rocznicę Tragicznych Wydarzeń Grudniowych 1970 Roku. "Psalm o gwieździe" autorstwa Ernesta Brylla(słowa) i Wojciecha Trzcińskiego(muzyka) zaśpiewały Grażyna Drejska i Marta Smuk. Poszukiwania bywaja czasami żmudne;)

Premiera "Czarnego Czwartku" - o którym RedNacz pisał w poście # 14 - 25 lutego, czyli za miesiąc. Tymczasem mamy premierę plakatu filmowego w sieci:

http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=73127&klik=powiaz

Posłuchajmy Kolędy Nocki ,szczególnie disiaj i przypomniec sobie co działo się 30lat temu.